Blockchain to technologia, która swoją sławę zawdzięcza m.in. wirtualnym walutom tj. Bitcoin (BTC). Warto jednak wiedzieć o tym, że są one tylko jedną z wielu możliwych jej implementacji. Ten rozproszony rejestr danych może być wykorzystywany w zróżnicowanych sektorach, począwszy od bankowości po śledzenie dostaw żywności – czym jest zatem blockchain, oraz jakie są jego główne zalety oraz wady?
Technologia blockchain opisywana jest najczęściej, jako zdecentralizowana baza danych, w której informacje przechowywane są w tzw. blokach. Te zaś łączą się ze sobą w cyfrowy łańcuch. Jedną z ich cech jest kompatybilność. Każdy blok ma odpowiednią pojemność, a gdy zostaje on wypełniony, jest zamykany oraz dodawany do poprzedniego pełnego bloku. Za sprawą takiej struktury porządkowania danych tworzona jest nieodwracalna oś. Zmiany wprowadzone w jednym z zamkniętych bloków spowodują, że informacje zawarte w kolejnych nie będą się zgadzać.
Sposób, w jaki informacje są grupowane i przechowywane za pośrednictwem blockchaina, to jedna z głównym różnic między tą technologią, a tradycyjnymi bazami danych. Z uwagi na to, iż każda modyfikacja byłaby widoczna w łańcuchu bloków połączonych ze sobą, twierdzi się, że blockchainy są niezmienne. Wprowadzane dane będą widoczne dla wszystkich uczestników sieci. W przypadku zdecentralizowanych blockchainów tj. ten przynależny do Bitcoina żadna pojedyncza jednostka ani grupa osób nieprzekraczająca 51% nie może wprowadzić w nich zmian.
Głównym celem blockchainów jest zapis i udostępnianie danych w sposób przejrzysty. Pozwalają one na rozpowszechnianie informacji, ale nie ich edycję. To z kolei może przekładać się na zwiększone zaufanie ze strony interesariuszy. Można stwierdzić, iż taki zapis jest niezniszczalny. Blockchainy traktowane są zatem, jako niezmienne “księgi danych”.
Choć pierwsze powszechne zastosowanie blockchaina związane jest z Bitcoinem, badania nad tą technologią były prowadzone już w 1991 r. Została ona opisana przez Stuarta Habera i Wakefielda Scotta Stornetta. Przedstawili oni wówczas koncepcję systemu zabezpieczonego kryptografią przeznaczonego do przechowywania dokumentów opatrzonych znacznikami czasu. Rok później technologia ta została wzbogacona o strukturę danych zawierającą haszowane skróty informacji – tzw. drzewo skrótów. To pozwoliło na składanie kilku dokumentów w jeden cyfrowy blok.
Mimo dużego potencjału, w tamtym okresie technologia ta nie weszła do użytku, a patent na nią wygasł w 2004 r. Nie oznacza to jednak, że inni badacze się jej nie przyglądali. Przykładowo jeszcze w 2000 r. Stefan Konst przedstawił koncepcję rozproszonej księgi transakcyjnej, której głównym celem było zapewnienie lepszego dostępu do danych finansowych generowanych zarówno przez bankowość internetową, jak i rozwijający się handel online. Każdy jej powiernik miał zachowywać niezależność od pozostałych członków.
Wreszcie w 2005 r. Hal Finney podejrzewany o bycie twórcą Bitcoina opracował system Reusable Proof Of Work (RPoW). Ten z kolei pozwalał użytkownikom wymieniać między sobą cyfrowe tokeny podpisane za pomocą algorytmu kryptograficznego opracowanego w 1977 r., nazwanego od nazwisk swoich twórców Algorytmem Rivesta-Shamira-Adlemana (RSA).
Kolejnym badaczem, który zaproponował wykorzystanie blockchaina, był Nick Szabo. W 2005 r. opublikował on projekt kryptowaluty opartej na tej technologii Bit Gold. Nigdy nie została ona jednak uruchomiona. Swojej implementacji nie doczekał się również powstały w 2006 r. koncept wirtualnej waluty e-money przedstawiony przez Wei Dai. Tym samym dopiero Bitcoin stworzony przez anonimowego twórcę znanego pod pseudonimem Satoshi Nakamoto połączył poprzednie technologie, nadając blockchainowi pierwsze powszechne zastosowanie. “Biała księga” – oficjalny dokument go opisujący pojawił się w listopadzie 2008 r., a 3 stycznia 2009 r. doszło do uruchomienia jego publicznej sieci i wydania pierwszego bloku.
Choć wirtualne waluty tj. BTC używają blockchaina do przejrzystego rejestrowania transakcji, technologia ta może być wykorzystywana do prowadzenia niezmiennego zapisu dowolnych danych. Przykładem jest tu, chociażby zapisywanie aktów własności, czy innych dokumentów, prowadzenie inwentaryzacji produktów, rejestrowanie głosów w wyborach itd.
Wiele firm, czy instytucji jest w stanie wykorzystywać blockchain na różny sposób, niekoniecznie tylko do emisji kryptowalut. Jedną z głównych zalet rozproszonych baz danych jest przede wszystkim decentralizacja. Za jej sprawą informacje są przechowywane przez wiele węzłów sieci o zróżnicowanej lokalizacji, nie zaś jeden serwer. Pojedynczy punkt awarii w tym przypadku nie wpłynie na pracę pozostałych uczestników sieci.
Posługując się przykładem najstarszej zaimplementowanej kryptowaluty, jeżeli jeden węzeł manipuluje zapisem transakcji zapisanych na blockchainie, wszystkie inne węzły zauważą nieprawidłowości i łatwo go wykluczą. Technologia ta umożliwia zatem ustalenie przejrzystej kolejności zdarzeń. Z tego też powodu historia transakcyjna jest nieodwracalna.
Każdy węzeł sieci Bitcoina wyposażony jest we własną kopię jego blockchaina. Jest ona aktualizowana, gdy nowe bloki są potwierdzane i dodawane do tzw. łańcucha. W przypadku tej kryptowaluty, która charakteryzuje się publicznym blockchainem, wszystkie transakcje mogą być przeglądane nie tylko przez posiadaczy węzłów, ale i innych użytkowników korzystających do tego celu z eksploratora umożliwiającego śledzenie danych dodawanych do sieci BTC na żywo.
Publiczny blockchain pozwala interesariuszom na śledzenie każdej transakcji dokonywanej w Bitcoinie. Choć adresy kryptograficzne nie są podpisane, wszystkie manewry dokonywane w sieci pozostają widoczne dla jej użytkowników. W tym przypadku anonimowość transakcji nie istnieje, ponieważ zostawiają one za sobą cyfrowe ślady. Użytkownicy mają wgląd do informacji tj. ilość przeniesionych BTC, czas, pobrana opłata transakcyjna oraz adresy kryptograficzne nadawcy i odbiorcy.
W przypadku prywatnych blockchainów wykorzystywanych przez kryptowaluty pokroju Monero (XMR) dane o transakcjach są “tajne”. Pozwalają one na ukrycie informacji dot. adresów kryptograficznych nadawcy i odbiorcy oraz ilości transferowanej wirtualnej waluty przy wykorzystaniu zaawansowanej kryptografii.
Ze względu na to, iż technologia blockchain może być niezawodnym sposobem na przechowywanie danych, jest ona wykorzystywana nie tylko przez projekty kryptowalutowe. Jednym z popularniejszych przykładów jest stworzony przez firmę IBM system Food Trust bazujący na tej technologii. To modułowe rozwiązanie pozwala na zwiększenie wydajności w łańcuchach dostaw produktów żywnościowych, bezpieczeństwa, czy zaufania ze strony konsumentów.
Wykorzystanie blockchaina w przemyśle spożywczym ma duży potencjał. Dla przykładu taki rejestr pozwala na szybsze wyeliminowanie produktów będących źródłem epidemii, czy chorób. Dzięki tej technologii firmy są w stanie sprawniej zidentyfikować problem, analizując trasę produktu spożywczego. W przeszłości taka identyfikacja przy skażonej żywności zajmowała o wiele więcej czasu.
Innym zastosowaniem blockchaina, jest możliwość wykorzystania go przez branżę finansów i bankowości. Z uwagi na to, iż tego typu instytucje nie pracują 7 dni w tygodniu 24 godziny na dobę, ich klienci nie zawsze mogą dokonać szybkiego transferu. Z uwagi na to, że technologia nigdy nie śpi, użytkownicy mogą dokonać transakcji o każdej porze dnia i nocy w ciągu zaledwie 10 minut – ponieważ tyle mniej więcej zajmuje dodanie bloku do łańcucha. Blockchain stanowi również dla banków przepis na szybszą i bezpieczniejszą wymianę środków między sobą.
Ważnym aspektem jest także minimalizacja kosztów. W przypadku tradycyjnych systemów nawet kilka dni, w ciągu których pieniądze znajdują się w tranzycie, mogą generować wysokie koszty. Przy wykorzystaniu technologii blockchain możliwe są natomiast szybkie transakcje bez względu na wysokość transferowanej kwoty, czy lokalizację odbiorcy.
Kolejne przykłady sektorów, które mogą skorzystać na implementacji blockchaina, to m.in. ten skoncentrowany na nieruchomościach, księgowości, opiece zdrowotnej, a nawet branży artystycznej. We wszystkich tych przypadkach możliwe jest zapewnienie większej wydajności, niezmienności danych, gwarancji autentyczności, skrótu czasu trwania pracy, czy minimalizacji kosztów.
Każda nowa technologia ma swoje mocne oraz słabe strony. Nie inaczej jest zatem w przypadku blockchaina. Choć jego potencjał, jako zdecentralizowanej formy prowadzenia rejestru danych może być nieograniczony, ma on również pewne minusy.
Główne wady blockchainów:
Główne zalety blockchainów:
Reasumując, technologia blockchain może rozwiązać wiele realnych problemów. Jest ona wykorzystywana nie tylko przez kryptowaluty. Warto jednak pamiętać o tym, że mimo licznych zalet ma ona też swoje wady.
cryptiony